Poëzie

Poëzie

Al tijdens mijn studies Nederlandse Taal- en Letterkunde en Pers, Propaganda en Openbare Mening aan de Universiteit van Amsterdam stonden poëzie en fotografie/fotojournalistiek centraal. Met name de invloed van woorden (onderschriften) op beelden en omgekeerd had van begin af aan mijn belangstelling. Maar ook in mijn dagelijkse werkpraktijk als coach, trainer en organisatieadviseur van zowel professionele dienstverleners en leidinggevenden binnen het sociaal domein als burgers met vaak meervoudige probleemachtergronden ( met name psychische en psychiatrische kwetsbaarheden, sociaal maatschappelijke uitsluiting en verslaving) is de inzet van zowel woorden als beelden leidend.

In het proces van enthousiasmeren, stimuleren, motiveren en activeren om in beweging te komen, werkt de vaak eerste kennismaking met een schilderij van Paul Klee, een foto van Eddy van Wessel of een gedicht van Gerrit Kouwenaar, als een opmaat om in beweging en tot verandering te komen.

Geïnspireerd door dichters als Chr. J. van Geel, Hans Lodeizen, Rutger Kopland en Remco Campert zoek ik mijn eigen weg en aansluiting bij fotografie in persoonlijk getinte beeldspraak. De gedichten staan op zichzelf maar kunnen ook een versterking zijn van het beeld, of juist leiden tot een andere zienswijze.

Passend Ogenblik

op dagen en momenten
dat niets ontziend
alle zin en begrip
van wat gebeurt
je volledig ontgaat
dat het uitzicht alleen
nog lijkt te bestaan
uit zichtbare begrenzing

hou dan vast
aan het vertrouwen
dat in de nu
verblindende chaos van kleuren
en de donkerste kleurloosheid
op het passende ogenblik
rust en overzicht verschijnen
dat deuren opengaan
omdat jouw gevoel
en de mensen die jou zien
en in jou geloven
de leegte veranderen in ruimte

© Henrie de Jong

Uit dagen

op het kruispunt van jaren
dagen nieuwe wegen uit
kriskrassende lijnen
en dwalende voetafdrukken
achter ons te laten
niet op weg
naar de grote antwoorden
maar de juiste vragen

eerst dan leiden zij
naar een gezamenlijk punt
waar we weer weten
wat er bedoeld wordt
en woorden hebben
die beschrijven wat gebeurt

© Henrie de Jong

Wegkijken

en de natuur
zij verandert elke dag
haar vorm en kleuren
zo praat zij
met stil zijn
niet in zichzelf
maar tegen ons

en wij
als wij blijven wegkijken
alleen onszelf willen horen
doof zijn voor haar stilte
dan komt een moment
dat niets meer in beweging is
niets meer is te zien

en de natuur
dan schreeuwt
‘bekijk het maar’

© Henrie de Jong

Cirkellijn

het leven verloopt ons
in uiteenlopende cirkels
nooit volmaakt
veeleer een open eind

soms zien we scherp
een helder baken
als hand of meer
vaker verschijnt een vage aanwijzing
toereikend maar niet bereikbaar

we liggen kruipen lopen
schuifelen vallen zweven
op eigen wijze voor zich
langs door om of
over alles heen

afwachtend in alle bewegingen
hardhouterig of vol souplesse
wat blijvend komt
en voor altijd gaat

elke cirkel is een lijn

© Henrie de Jong

Vergrenzen

ooit verschoven continenten
op zoek naar ruimte
zichtbaar van ver

nu vluchten mensen
over door zelf
aangelegde grenzen
op zoek naar veiligheid

losgeslagen van wat
eens met elkaar
verbonden was

de wereld verandert
voelbaar van dichtbij

© Henrie de Jong

Nietszeggend

blauw boven rood
als kleurklank van verzet
en in het witmidden
links en rechts verzameld
de ongevonden antwoorden

de noodzaak tot
scherp blijven zien
als verlies van
actieve herinneringen
alleen maar leidt
tot bezonken vertrouwen

omdat de verslaving
aan positie en macht
zich verschuilt achter
een nietszeggende lach

© Henrie de Jong

Aarzelend aanvangen

met vleugelende bewegingen
in zachtzwart gehuld
de draaglijke lichtheid
van een onbegrensde ruimte
vol betekenis indansen

kracht en zwaarte
weerstaan als een vogel
op de lentetonen
die aarzelend aanvangen
om te versnellen tot
het nieuwe geluid
van de altijd vertrouwd
terugkerende seizoenen

dans lichtvoetig
vlieg vrij
meer zekerheden
zijn er niet

© Henrie de Jong

Ergens eens

de wind
adem van de geest
eindeloze afstanden
in vlagen overbruggend
briesend langzaam
dwarrelend onvoorspelbaar
aanwaaiend tegen alles
en niets ontziend

tot zij stil valt
ergens eens
waar zij niet
tussen en door kan

© Henrie de Jong