mijn fotografie is
een weergave van afwezigheid
voor wie vluchtig kijkt
en voorbij gaat aan
de rijkdom van stilte

mijn fotografie is
een verbeelding van aanwezigheid
voor wie aandachtig ziet
en de ogen laat rusten bij
de intensiteit van verzinning

mijn fotografie is
is een uiting van innerlijkheid
voor wie open staat
en beweging de vrijheid geeft in
de verlangzaming van tijd

mijn fotografie is
een verwoording van wie ik ben
voor wie mij wil zien
en inleving de ruimte laat voor
mijn denken voelen doen en zijn

In een wereld die wij steeds sneller, complexer en gewelddadiger maken, worden werkelijkheden vaak uit een vluchtige blik opgebouwd. Fotografie en poëzie zijn voor mij geen ‘decisive moments’ waarin de lens of de pen zich opent en alles vast ligt door eendimensionaal met de ogen te kijken. Zij zijn wel een uitnodiging om te zien en te lezen met alle zintuigen. Of zoals Gerrit Kouwenaar in 1962 verwoordde in zijn gedicht ‘zonder kleuren’: zoals een blinde niet ziet wat men zegt dat er is, maar zegt wat hij tast en betwijfelt.
Als wij al onze zintuigen de vrijheid geven, verandert leegte in ruimte. Om stil te staan bij het onzichtbare zichtbare en de voortdurende transformatie van mens en natuur.

Fotografie als poëzie. Omdat zien vooraf gaat aan woorden. Ik nodig je uit tot het zien van andere werkelijkheden, en het voelen van de verwondering in het wit en zwart van kleuren die er niet waren en nu mogen zijn.